Şimdi geceyi ortadan ikiye bölebilseydim, birleşir, yine bir tek sen olurdun.
İnsan sevildiğine çok inanır. En çok inancı boşa çıkınca yaralanır.
Gitmenin en kötü eylem olduğunu gidişin anlatmıştı bana.
Senden sonra kalan ben… Ne kadar “ben” kalmıştı ki zaten?
Mevsim, kış. Elimde olsa mevsimde değişirdi. Çünkü, silerdim seni aklımdan.
Bir ihtimal daha yaratsam, içinde sen olurdun, sonu da hüsran.
Size duygularınızın değersiz olduğunu hissettiren kimseye değer vermeyin. İnsanlık duygulardan, hissetmekten geçerek sınanır.
İtiraf ediyorum; bir noktada tekrar sevecek gibi oldum, aklım kalbime ateş etti. Yaralı kalbim sustu kaldı.
Gönlünden gelen diline düşmüyorsa, bakışından anlayanla ol.
Dilini tutamayan insanların elini tutmasına izin verme. Elini tutarken dili durmaz.
İnsan sevince şarkılar anlam kazanır. Çünkü şarkılar da en çok aşka yazılır.
Cümlelerin değerini anlamayan, insanında değerini zor anlar.
Yeterince iyi ve güzel bir insanın en iyi bildiğidir sevmek.
İnsan sevmekten yorulmaz. Onu yoran sevdiği kişidir.
Susmak, konuşmaktır bazen. Bakarak anlaşmak, daha içten, daha samimi kalmaktır. Susarak anlatanlar, konuştuklarında depremler yaratırlar.
Sadece yürekten seven iki insan evlenebilir. Evlilik buna denir. Gerisi yaşarken bile ayrılıktır.
Yoksa cesareti elini tutmaya, taşıyamaz seni. Bırak bulsun dengini.
Marifet “sevmeye çalışmak” olsaydı, sevmeye çalışanlar gitmez, sevenlerin aklında kalmazlardı. Marifet, sevmekte!
Sabahlar arkadaşım; bizi birer birer yutarken, basit ve sıradan herkesi mutlu etmekle meşgul.
Nefesimin kesilmesi değildi seni hatırlamak, Nefesim oluşun, bir parça bende oluşundu. Şimdi paramparçayım, sen hangi parçamsın?
Bu dünyada büyük bir dram varsa o da gidenden sonra kalan akıldır.
Gittiğini sanıp yanıldın. En çok gidişinle kaldın, aklımdaydın.
Tanımı olan sevgi, tanımı yetersiz kalan aşktır.
Ayrılığın zor tarafıdır; sizi anlamayan insanları her gün, her saat tekrar tekrar görmek.
O gittikten sonra uyandığın sabahlarda kendine gelmeye çalışırsın. Sorun şudur; sadece çalışırsın.
Mesele sen olunca her yerden ihtimaller çıkarıyorum bize (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Sonra daha az güldüm. Bir ara hiç gülemedim. Çünkü gülmek de şartlara bağlıydı ve sen en büyük şartım olmuştun.
Senden kolay giden, sana kolay dönebiliyorsa, kendinin katili oluyorsun demektir. Kolay gidip kolay dönen, kolay öldürendir.
Olur da bir gün gelmeye karar verirsen vazgeç. Çünkü gelmeyi denersen şarkılar… Onlar içimi parçalamaya başlar. Bilirsin, ben şarkı dinlemeyi severim.
Bazı insanları özlemek, mesafelere olan nefreti arttırıyor.
Bir geminin denizde battığına şahit olmadım hiç. Fakat gemi ben olsaydım, sen giderdin, ben batardım.
Ne kadar kolay gittiyse, o kadar az sevmişti.
Yalnızlık öyle bir gelir ki üstüne, her şey ses olup mırıldanırken kulağına, o kişinin buradayım demesini beklersin. Geç olursa sağır olur insan.
Gözlerimi kapadığımda aklıma gelirdin, ne zaman özlesem kapardım gözlerimi.
Cümleleri kirletiyor insanlar, kelimelerin gücünü anlamıyorlar. Önemsedikleri insanlar değil, olaylar.
Yalnızlığımı bir kış günü hissediyorum, içime bir titreme geliyor. Sence mevsimden mi?
İçimde az bir mutluluk kalmıştı. Onu da gidişin yedi.
En çok nerede gülmüşsen, en çok oraya aitsin. Çünkü mutlu olduğu yeri arar insan.
Sebepsiz gidiş yoktur. Bazen sırf kalmak için sebep kalmadığından gider insan. Bu da sebebi olur.
Sana kendini adayan, senden karşılık beklemeyendir. O sana aşık olabilir. Diğer türlü aşk değil, beklenti olur. Beklenti sıkar, aşk sıkmaz.
Ölüm, çoğunun en korktuğuydu. Büyük korkularım başıma gelince birkaç kez öldüğümü fark ettim.
Umudu azalan insanlara umut verin. Umut azalırsa, yaşamak zorlaşır.
Yaşamak sevgilim, yaşamak; her anın içindeki sen demek.
Biz konuşmuyoruz, bakışıyoruz. Gözlerini kapayıp açıyorsun, anlıyorum. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Bir şeyleri içinde derin yaşayınca insan, o derinlikten anlayacak kimseyi bulamıyor.
Yaşamak en çok ne oluyorsa, onu yanında istiyor insan.
Çünkü uyursam, içinde senin olduğun rüyaları uyandığımda unutacaktım. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Hepsi geçer, kalp kalır. O da yarım kalır.
Gidişin eksiltmedi beni, fazlasıyla parçalandım.
Birlikte meydan okursak, çaresi olur zamanın. Çünkü en olursun, zaman durmasa da sonsuzluğu yaşarım. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Fakat olur da kızarsan; kırılır umutlar, soğuk bir sonbahara döner mevsim. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Bulaşıcıdır aşk, birinde gördüysen eğer, bir kez olsun hissettiysen, bağımlısın sen. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Etrafına bak, herkes koşuyor. Koşmaktan kimseler, durup bir dakika sevemiyor. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Gözlerimi açmıştım, sabah olmuştu. Soğuktu yatak, üşümüştüm. Yokluğun bana “üşütmüş” dedirtecekti neredeyse.
Yaşamı güzelleştirmek istemiştim fakat senden sonra yaşam güzelleşemeyecek kadar kötü olmuştu.
Belki de bir ihtimalden öteye giderdik, bir ömrüm daha olsaydı.
Yarattığım ihtimaller umut olmuştu bana, gidişin ne umutlar götürdü benden.
Bedeli ağırdı sevmenin, sevdiğim sen olmuştun.
Fırsat kolladığımdın, fırsatım bile olamadın.
Senden sonra sustuğumu sandın, yanıldın. Koca bir geçmişi geçiştirdim.
Samimiyetimi kaybederdim. Senden sonra “iyiyim” demekten.
Fakat emin değilim, kimsenin seni, kendi içinde bu kadar güzel büyütebileceğinden. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından.)
Sesim yükselse mesela, incinir misin? Kim bilir, belki de konuşursun, bir an için sesimi kaybederim. ( Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Bu bir belaydı, peşimi bırakmazdı. Adını yokluğun koymuştum.
Çocuklarda sever, en çok çocuktum seni severken.
Sevmeyi öğretin çocuklara, azalır ihanetler.
Yarışmayı, yan yana yürümeye tercih edenlere yer yok hayatımda.
Üzüntümü içime atardım, içimde yer kalmamıştı.
Uyanmayı sevmezdim, sensiz yaşamaktı.
Uykum olurdun, uyuyamazdım.
İnsanlar mutluluğu arardı, biraz da bu yüzden bekledim seni.
Bir karanlık belirdi sonra. Yok olmadan önce, senden sonra.
Artık çare olamazdın, çaresizliğime yazdım.
Bir ihtimaldi kavuşmak, iyi gelirdi bana.
İhtimalleri bile sevmiştim. Çünkü ihtimalken de güzeldin.
Bir ara güzel rüyalarıma sığdırırdım seni, o ara güzeldi seni sevmek.
Anlatamazdım içimdeki seni, kalbimdin. Başkasına veremedim.
Aklıma gelirdin, bitmek bilmezdi sigaram.
Belirsizlik de üzerdi. Beklediğim sen olunca.
İyiyim derdim sen içimi yakarken. Kötüyüm desem kaçarlardı.
Aşkın kaybetmediğini görmüştüm filmlerde. İnanamadım gidişine.
Yarım kalmıştı aşk, sen az sevmiştin.
Bir bekleyiş ancak bu kadar zor olurdu, beklediğim sen olurdun.
Zordur aşkı bulmak. Daha zoru bulunca ayrılmak…
Aklım almazdı, çünkü giden sen olmuştun.
Tek derdim vardı, çünkü derdim olmuştun.
Önce yalnız kalmak istedik. Sonra yalnız ben kaldım.
Seni unutamadım ama hatırlamakta istemedim.
Kahvaltı yapamazdım, ruhum sana açtı.
Mutluluğu gördüğüm gözler kabusum oldu.
Buna bir son vermeliyiz hemen. Sevgisizliğin katili olmalıyız (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Kimse kimseyi sevmek için durup vakit ayıramıyor. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
O zaman nasıl geçebilirim ki senden, sen beni sevmekte bu kadar iyiyken? (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Sana bakıyorum, karanlık güzel oluyor. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Bir kez daha sarıldım. Bütün yanlışlara inat, inandığım doğrularla sevdiğim, sana. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Bilmelisin ki edebiyatı ve yazmayı sevenler, derin sever. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Yaşamak sen olmaya başladın ve ben seni tanımaya başladığımdan beri yaşamayı sevmeye başladım (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Ve bazı şeyleri öğrenmeyi beklerken, sana olan umutlarımı sıkı sıkıya koruyorum. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Uyandığım her dakikanın bir anlamı olacak bilmiyorum. Fakat biliyorum ki ellerin bana uzansa, siyahlar maviye dönecek. Sen daha ellerini bana uzatacağını düşünürken, değişmeye başlayacak bütün siyahlar. Düşünsene; ya beni öpersen? (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Çünkü sen gidersen, bütün dünya her gün kızıyor gibi yapacak. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Çünkü yarın, aşk umut olacak! (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Bazı insanlar edebiyatı ve yazmayı sever, bazıları ise “edebiyat yapma” demeyi. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Seven insan yalnız uyuyamaz. Çünkü aklındakiyle uzanır yatağına. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Üstelik böyle bir düşüşün kalkışı, sadece aşkla olur ve bilmelisin artık; benim için aşk sensin. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Sevgisizliğin katili olmayız! (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Çünkü senin için kendi içimde bir cennet yaratmaya başladım ve sen o cennette çok güzelsin. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Kendimi sevginin kollarına atmak istedim. Gözlerimin önüne sen geldin, bir kez daha sarıldım. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Şimdi beni sevmiyorsan, bir dünya yarat, sadece senin olsun (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Sevmek, bir dünya, iki insan. Sen ve ben gibi. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Seni tanırsam bilinene meydan okur muyduk? Bilinen acı ise mutlu olur muyduk? (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Şu an birbirimizi tanımış olsak, büyürdü yazdıklarımın anlamı. Değer kazanırdı bütün şiirler ve sevgiye yazılan her şey, seni getirirdi aklıma. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Yüzün, bir bilinmezlikle sana yazarken zihnimi meşgul eden en güzel şey. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Her geçen gün içimde daha fazla büyürken, başkasından bahsedemezsin bana. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Bir an hayatımda olmayacağını düşünmek, içimi buz kesti. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
İçimin üzüntüsünü anlatabileceğim, daha doğrusu anlatsam da anlayabilecek kimse yoktu. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Beni istemeyişin, benim de bir anlığına da olsa pes edip yaşamayı istemeyişim. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Biz sevmeyi sevelim, hem de fazlasıyla. Yoksa her şey aynı kalacak. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Kızdım kendi kendime ve kendime kızarken, yine kendim, senin oldum. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Ne güzel kadınsın sen, mevsim olsan, ilkbahar olurdun. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
İnan bana, biz başarırsak, onlarda başaracak. Herkes sevecek, hem de herkes! (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Ve söz konusu senken, ne kadar güzel; iki insanın birbirini anlamak için çabalayışının kaçınılmaz olması. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Kendimi her seferinde sende buluşum, git gide katlanmaya başlıyor. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Fakat senin için benim içimden daha güzel. Keşke içinden bir şiir yazsan bana, bütün güzelliklerini yansıtsa. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Sesinin içime işlediği her dakika, daha güzel bir adama dönüşeceğim. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Fakat yine de uyku tutmayacak o gecelerde. Sebebiyse ikimizinde onun, o iç burkan ağlayışına dayanamayışımız olacak. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Zihnimde canlanışın, evrenin uyanışı gibi. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Fakat bu bilinmezlikler çok olmaya başlayınca, aklım ağırlaşıyor. Kaldırasım gelmiyor kafamı ve bazı şeyleri öğrenmek için beklerken, sana olan umutlarımı sıkı sıkıya koruyorum. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Yüzünde sanki dünyanın bütün çirkinliğini örten bir şey var. (Bir Aşk Mücadelesi kitabından)
Başka Bir Pencere 